من با همسرم ۲۴ سال است که ازدواج کرده ام. هم مرا هم خودش را نابود کرد. ۲ سال پیش با خانمی صرفا برای درد دل، دوستی را شروع کردم. همسرم و اطرافیانش آنقدر این موضوع را اغراق آمیز بزرگ کردند که… قیامتی برپا شد. به آنها گفتم چیزی بین ما نیست و نخواهد بود دلیل ندارد که دروغی بگویم.

دو فرزندم و همسرم رو در روی من قرار گرفتند. با وجود این که رابطه ما اصلا آن طوری که آنها فکر میکردند نبود؛ عذرخواهی کردم و قول دادم اما دریغ!

سرم را خوردند. افتضاحی به بار آوردند، همسرم دیوانه شده بود. آخرش هم در بیمارستان بستری شد. از بیمارستان که مرخص شد، مادرم به منزل ما آمده بود. رفتارش نسبت به خانواده ام مرا دیوانه کرد. دیگر کنترلم را از دست دادم و نقطه پایان را گذاشتم.

اساسا مشکل همیشگی من با او بر سر پدر و مادرم بود. از روزهای اول ازدواج مان خانواده ام را نپسندید و این مرا شدیدا عصبانی می کرد. از ترس او، روزهایی که پدر و مادرم می خواستند به منزل ما بیایند، پریشان می شدم.

در زندگی مان برایش چیزی کم نگذاشته ام، هر جا که می خواست او را بردم، هر چی که خواست برای او خریدم اما او هیچگاه احساس رضایت نمی کرد، شخصیت عجیبی دارد. حتی اگر او را در جایی مثل بهشت قرار بدهید، او باز هم چیزهایی را برای نا امیدی و غمگین کردن خودش پیدا می کند.

در طی تمامی سالهای متأهل بودن، در حسرت صحبت با یک زن بودم. یک مدت به این تصور که ممکن است آرام شود، تصمیم گرفتم جدا از او زندگی کنم، بچه ها نتوانستند طاقت بیاورند و باز هم یک جا جمع شدیم. اما احساس می کردم که همه چیز تمام شده است. چون او اصلا ساکت نمی شد.

باید بدانید که برای یک مرد، جذاب ترین زن، زنی است که بتواند خواسته های او را، بدون تحمیل مسئولیت ها، در اختیار او بگذارد. چنین زنی یا احمق است یا به عنوان کار به این مسئله نگاه می کند. ما در خصوص آنهایی که به عنوان کار این را انجام می دهند، هیچ حرفی یا سخنی نداریم. به جز دلسوزی کردن!

اگر زنی بدون توقع تمام خواسته های مرد را در اختیارش بگذارد، هر چند خیلی احمقانه به نظر می رسد اما شاید در واقع، آنقدرها هم کودن نباشد. مردها عموماً زنها را موجوداتی ساده می دانند که همیشه دچار سوء تفاهمات میشوند.

مردها سنگین بودن صورتحسابی که برای این ارتباط دوم (خیانت به همسر اول) برایشان صادر می شود و سنگین بودن بهای رابطه دوم را زمانی متوجه می شوند که زن دوم شروع به طرح خواسته های خود کند. زن اول باید این زمان را، هم به خودش و هم به همسرش بدهد. زنی که بتواند این کار را انجام بدهد، هیچگاه مجبور به ویران کردن خانه اش نخواهد بود.

زمانی که از رابطه همسرم باخبر شدم، ۶ ماهی از شروع آن می گذشت، ابتدا انکار کرد، بعد متوجه شدم که زیاد جدی نگرفته. هرچه میگفتم، هیچ فایده ای نداشت. داد و فریاد کردن هم فایده ای نداشت. به او گفتم که از این کارش متضرر خواهد شد، اما می گفت که خود را در برابر او وجداناً مسئول می داند. می گفت که خیلی مهربان است. خیلی کم توقع است و به خاطر عشقش هر کاری که لازم باشد میکند.

این خصوصیات ظاهرا شوهرم را خیلی تحت تأثیر قرار داده بود. می گفت: من چنین زنی را ندیده ام و در کنار او خودم را خیلی راحت احساس می کنم. اگر من او را رها می کردم، کجا می توانستم بروم؟

من صبر کردم، با خودم قرار گذاشته بودم درباره آن زن هیچ حرف بدی نزنم. سعی کردم دیگر در آن مورد با همسرم صحبتی نکنم. بیشتر وقتها مثل این که اتفاقی نیفتاده باشد، از او استقبال می کردم. هر وقت دعوا می کردیم، آن شب دیر به خانه می آمد. گاهی هم اصلا نمی آمد. بعد از این که من تصمیم گرفتم دیگر با او دعوا نکنم، شروع کرد به زودتر به خانه آمدن. خودم را با کارهای دیگری سرگرم کردم. او هم زیاد کاری به کار من نداشت و توجه نمی کرد….

بعد از این که تصمیم گرفتم صحبت نکنم، اوضاع برعکس شد. زمانی که از او بازخواست می کردم، فرار می کرد. حالا او می خواست موضوع را پیش بکشد و من بحث را تمام می کردم و به او می گفتم که این موضوع به من ربطی ندارد و مجبور نیستی برای این خیانت به من حسابی پس بدهد. حسابش را باید به خدا پس بدهد. این رفتار من، دائما او را به فکر وامی داشت. تا این که یک روز نزد من آمد و گفت تمام شد.

3.  او را جزء لازم و جدانشدنی زندگی تان نبینید…

اگر زوجین یکدیگر را جزء اصلی و جدانشدنی زندگی یکدیگر ببینند، در واقع پایه های اشتباهی را بنیان می گذارند که گاهی قابل جبران نخواهد بود.

درست مثل صحنه ی آن فیلم قدیمی که سالها پیش دیدم… دو معشوق، در کنار درهای زیبا، بر روی تپه، یکی به درختی تکیه داده بود و دیگری در اطرافش مثل پروانه ای می گردید و می خندید و صحبت می کردند و چشم هایشان با زبانشان برای بیان احساسات شان رقابت میکرد. منظره ای فوق العاده. انگار هیچ کس دیگری در این دنیا نبود.

دختر به پسر گفت: من بی تو نمیتوانم زندگی کنم تو نباشی من هم نیستم! مرد هم با همان حالت رمانتیک من هم! اما بعد چه؟ بعدش که معلوم است. روزی که او را با خانواده ام آشناکردم را به خوبی به یاد دارم.

یک نمونه

پدرم به او:
فرزندم تو را درک می کنم، تقدیر هم می کنم این که انسانها یکدیگر را دوست داشته باشند؛ خیلی قشنگ است. می خواهید ازدواج کنید؟ اما می دانی دین ما با هم فرق داد؟ ما قدری متفاوت فکر میکنیم قبول دارم. که ما در برخی موارد از شما سخت گیر تر هستیم. بعضی از شما با دختران ما ازدواج می کنید و مدت کوتاهی بعد، آنها را رها می کنید. من چنین چیزی را تحمل نمی کنم و حتی ممکن است تو را بکشم.
همسرم در آن زمان به پدرم اینگونه پاسخ داد:
من دختر شما را نمی خواهم که یک روز او را رها کنم، من بدون او نمی توانم زندگی کنم. اگر قرار است بدون او بمانم مرا همین الان بکشید!

صاحب دو فرزند شدیم. سال ها بعد هم این مشکل پیش آمد! در محل کارش، عاشق دختری در بین همکارانش شد و به من خیانت کرد. دعواها، خانه نیامدن ها و در نهایت هم کارمان به دادگاه کشید.
پدرم در طی این مدت، در مورد همسرم اصلا حرفی نزده بود. از بچه ها شنیدم زمانی که همسرم با آن دختر می رود. پدرم اسلحه ای تهیه کرد و تصمیمش هم خیلی جدی بوده. خیال داشته او را بکشد. دوستش برای منصرف کردن او چقدر تلاش کرده بود اما بی فایده و در نهایت گفته بود:

بسیار خوب برو هر کاری دوست داری انجام بده پیدایش کن و بکشش اما فراموش نکن که پریشانی واقعی دخترت آن موقع آغاز خواهد شد. پدر بچه هایش در قبرستان و تنها کسی که از آنها مراقبت خواهد کرد پدرش، در زندان! فکر میکنی می تواند این مشکل را تحمل کند؟ به علاوه آن نوه هایت که آنقدر دوستشان داری، تو را قاتل پدرشان خواهند دید.

حالا برو هر کار میخواهی بکن. بعد از این، چند روزی نتوانسته بود بخوابد در نهایت هم اسلحه را پس داد. الان همسرم با آن دختر است و من هم با بچه هایم مجبور هستم به تنهایی زندگی کنم.

4. در برابر مشکلات خونسرد بودن…

زمانی که با مشکل خیانت روبرو شدید که به نظرتان لاینحل می رسید، از خودتان سؤال کنید.

• بدترین نتیجه ی ممکن چه می تواند باشد؟
• خودتان را برای پذیرش آن در صورت لزوم آماده کنید.
• بعد هم سعی کنید با آرامش به درست کردن آن بپردازید.

برای چیزهایی که دست شما نیست، قهر کردن با زندگی و حرص خوردن و از بین بردن خودتان، هیچ معنایی ندارد. اگر فرد با ایمانی هستید، به خدا توکل کنید یا مثل هنری فورد فکر کنید «زمانی که من نتوانم اوضاع و وقایع را کنترل کنم، آنها را به حال خود رها می کنم که خودشان، می توانند خودشان را کنترل کنند.»

شما صاحب قدرتی نیستید که بتوانید همه چیز را رهبری کنید. شما نمی توانید اتفاقات را آن طوری که دلتان می خواهد جهت بدهید.همیشه این تفکر را که قدرتی مافوق تمام قدرتها وجود دارد، حفظ کنید و هم خودتان و هم اتفاقات را به او بسپارید.

نوشته: دکتر کال یونجی … کتاب «چرا بعضی مردها، خیانت می کنند؟»
مترجم: رویا پورمناف